Geschiedenis
Schothorst is genoemd naar de boerderij Schothorst op het Landgoed Schothorst. Door de laatste ijstijd, het Laat Glaciaal, ligt Schothorst op dekzandhoogten en -laagten. De naam Schothorst komt van de woorden ‘schot’ (een terrein dat door een houten omheining is afgesloten) en ‘horst’ (een zandige heuvel in een natte omgeving). Kortom, een houten omheining op een zandige heuvel, waarschijnlijk omringd door lager gelegen natte gebieden.
Vanaf de middeleeuwen werd dit landschap tot in alle uithoeken ontgonnen. De mensen bouwden akkers, weilanden, boerderijen en zandwegen. Om het moerasland tot grasland om te toveren, werd er op het laagste punt een wetering gegraven. In de loop van de jaren werd het groeien van elzen, essen, eiken en wilgen niet meer door moeder natuur maar door de mens bepaald.
In 1780 werd het Landgoed Schothorst aangelegd. In het midden van dit landgoed werd in de 19de eeuw het landhuis ‘Schothorst’ gebouwd. Dit mooie landgoed maakte in de 20e eeuw deel uit van het Park Schothorst. In 1974 kocht de gemeente Amersfoort de gronden en opstallen van de boerderij Schothorst. Voor de gemeente was dit ideaal, ze waren namelijk bezig met het ‘bestemmingsplan Schothorst’. Het gebied werd op de volgende manier gebruikt.
- 20 Hectare werd met huizen bebouwd.
- 20 hectare werd sport- en recreatieterrein.
- 20 Hectare bleef zoals het was: het huidige landgoed Schothorst.
Stadspark Schothorst
Schothorst heeft een lang verleden, overblijfselen hiervan zijn ook in het landschap terug te vinden. In het park zijn de witte villa met de bijbehorende gebouwen, zoals het koetshuis en de orangerie nog markant aanwezig. Het koetshuis en de orangerie worden zelfs nog particulier bewoond.
In het stadspark Schothorst staat de natuurlijke ontwikkeling van flora en fauna voorop. De bewerkers van het park proberen dit na te leven door te hooien, maar niet te bemesten en door middel van lichte begrazing door schapen. Ze willen dat er een grote afwisseling in natuurlijke levensgemeenschappen ontstaat, door als mens zo min mogelijk in te grijpen. Bij hoogste uitzondering gebeurt dit wel. Een voorbeeld hiervan is het terrein ‘de Breede Goren’. Vroeger waren er in de wijk Schothorst veel greppels en slootjes met oever- en moerasplanten en waterdieren. Door de bouw van de wijk is het woongebied van deze planten en dieren weggevallen. Daarom is een nat en drassig terrein aangelegd waarin deze planten en dieren zich opnieuw konden vestigen, de Breede Goren.
‘Park Schothorst is de groene long van Amersfoort.’ (Behoud Park Schothorst, 2019)